چرا نسبت به جایگاه نگران کننده کسب وکار در کشور بی تفاوت هستیم؟
بعضی وقتا یه مطالب بسیار تاثیر گذار و مهمی رو در تلگرام یا جاهای دیگه میبینم (در حقیقت رویداد هایی که جالبن نه این که یک روند با یه ساختار خاص باشند بیشتر جنبه هیت بودن دارند)
این مطلب را دکتر محسن جلال پور نوشتند(فعال بخش خصوصی و تحلیلگر بخش خصوصی)
بدترین رتبه سهولت کسب وکار در سه سال گذشته
چرا نسبت به جایگاه نگران کننده کسب وکار در کشور بی تفاوت هستیم؟
کوچکترین تغییر در جدول رقابتهای لالیگا یا لیگ برترانگلیس،حال چند میلیون جوان ایرانی را دگرگون میکند.تغییرات جزئی در جایگاه تیم ملی، در ردهبندی فیفا انتشار هزاران تحلیل و نظر را به دنبال دارد. قلیان کشیدن دو بازیکن یا رانندگی پر خطر دو بازیکن دیگر تا مدتها تیتر اول رسانههای ورزشی میشود. ده ها رسانه ورزشی داریم که کوچکترین تحرکات در میادین فوتبال را رصد میکنند و چند میلیون علاقهمند که هیچ حرکتی را از نظر دور نمیدارند و من در عجبم که چرا تغییرات در مهمترین شاخصهای اقتصادی،خمی به ابروی آنها نمیاندازد.
ظرف روزهای گذشته در حالی که رسانههای اصلاحطلب و اصولگرا به تخریب هم مشغول بودند و در حالی که سیاستمداران داشتند انتصاب استانداران را تجزیه و تحلیل میکردند، پانزدهمین گزارش بانکجهانی درباره سهولت کسب وکار منتشر شد.
چند روز پیش که «ستاره معروف ترکیه به ایران آمد» یا شاید همان روز که «سجاد ابراهیمی به امیرعباس کچلیک پیشنهاد داد زن بگیرد» یا شاید روزی که «اشک بدل ایرانی مسی» در آمد،جایگاه ایران در پانزدهمین گزارش سهولت کسب و کار بانک جهانی کاهش یافت اما جز یکی دو روزنامه اقتصادی و چند سایت مخالف دولت و چند کانال تلگرامی،کسی زحمت تجزیه و تحلیل گزارش را نکشید.
گزارش جدید بانک جهانی میخواهد بگوید کسب وکار در ایران به نسبت بقیه کشورها چقدر سخت است و چه با چه موانعی مواجه است.
جایگاه فعلی ایران بدترین رتبه در سه سال اخیر است. ما اصلا کشور خوبی برای کسب وکار نیستیم. حتی در میان کشورهای بحران زده منطقه خاورمیانه هم رتبه خوبی نداریم. ایران در رتبهبندی امسال با قرار گرفتن در رتبه دوازدهم منطقه منا، پایینتر از کشورهایی نظیر امارات، ترکیه و بحرین قرار گرفته و بوده و تنها از کشورهایی نظیر مصر، لبنان، عراق، سوریه و یمن وضعیت بهتری دارد.
خوب است آنها که مدام اخبار سیاسی را دنبال می کنند،یا آنها که پیوسته نگران جابه جایی کشورها در رده بندی فیفا هستند یا آنها که به اخبار سلبریتی ها علاقه دارند،گاهی هم نیم نگاهی به وضعیت اقتصادی کشور خود داشته باشند. یکی دو لایک و دو سه کامنت و چند فروارد،احتمالا باعث می شود سیاستمداران،روزنامه نگاران و روشنفکران هم نسبت به جایگاه ناراحت کننده ایران در زمینه سهولت کسب وکار کنجکاو شوند. آن وقت شاید یادشان افتاد که با یک حرکت کوچک می توانند ده ها مانع را از پیش پای کارآفرینان خرد و کلان کشور بردارند.
در میان گزارش های متعدد اقتصادی،گزارش سهولت انجام کسب وکار بیشتر و صریح
تر عملکرد سیاستگذاران را نقد میکند. از زمانی که بانکجهانی این گزارش را
تهیه میکند،محیط قانونگذاری به طرز قابلتوجهی بهبود پیدا کردهاست.
علاوه
بر آن، تحولات تکنولوژیک باعث شده دولتها آسانتر از گذشته به سمت کاهش
موانع بوروکراتیک و افزایش شفافیت حرکت کنند. در حال حاضر در 65 کشور از
190 کشور مورد بررسی بانک جهانی، پیگیری آنلاین دستکم یکی از فرآیندهای
مشارکت کسبوکار فراهم آمده است. در سال 2004 تنها 9 کشور از چنین امکانی
برخوردار بودند.
گزارش کسبوکار جهانی بیشتر روی بخشهای کلیدی تعامل
میان دولت و کارآفرینان متمرکز شده است، جایی که سیاستگذاران و قانونگذاران
میتوانند به منظور تسهیل تعاملات به صورت مستقیم روی دستورالعملها
تاثیرگذار باشند. متأسفانه این تعامل در کشور ما هیچ گاه شکل نگرفته است.
در پانزدهمین گزارش سهولت کسبوکار (Doing business) رتبه ایران نه تنها
بهبود پیدا نکرده که کاهش یافته است. جایگاه فعلی ایران بدترین رتبه در سه
سال اخیر به شمار میرود.
📌ایران در گزارش کلی سال 2018 سهولت کسبوکار بانک جهانی چهار پله سقوط مواجه شده و در جایگاه 124 جهان قرار گرفته است.
📌در شاخص «آغاز کسبوکار» رتبه ایران از 102 به 97 رسیده است.
📌در شاخص مجوز ساختوساز رتبه ایران دو پله بهبود داشته و به رتبه 25 رسیده است.
📌رتبه ما در شاخص دسترسی به برق با افتی پنجپلهای مواجه شده و به 99 رسیده است.
📌در شاخص ثبت مالکیت جایگاه ایران از رتبه 86 به رتبه 87 تنزل یافته است.
📌جایگاه ما در شاخص اخذ اعتبارات 11 پله صعود کرده و به رتبه 90 رسیده است.
📌در شاخص حمایت از سرمایهگذاران خرد پنج پله سقوط کرده ایم و به رتبه 170 رسیده ایم.
📌در شاخص پرداخت مالیات، با افتی 50پلهای مواجه شده ایم و جایگاه 150 را در اختیار داریم.
📌در شاخص تجارت فرامرزی در رتبه 166 قرار داریم.
📌در اجرای قراردادها هشتادمین کشور جهان هستیم.
📌در حلوفصل ورشکستگی رتبه 160 جهان را از آن خود کردهایم.
کار
اصلی گزارش سهولت کسبوکار، بررسی جنبههای مختلف قانونگذاری و
سیاستگذاری برای کسب وکار است. این گزارش در حقیقت میخواهد بگوید که
سیاستگذاران در زمینه تسهیل کسب وکار چه عملکردی داشتهاند. بر اساس این
گزارش، 119 کشور از 190 کشور مورد توجه بانک جهانی دستکم یکی از قوانین
کسبوکار خود را اصلاح کردهاند. از این میان، 8/79 درصد کشورها برای دومین
سال متوالی و 7/64 درصد برای سومین سال متوالی به تسهیل فضای کسب وکار خود
ادامه دادهاند.
طبیعی است که نوسازی قوانین کسبوکار میتواند موجب
پرورش ایدههای جدید شود. جوانان خلاق برای اجرایی کردن ایدههای خود نیاز
به قوانین شفاف دارند تا بتوانند شرکت تأسیس کنند. اکنون که جوانان با
طراحی ایدههای خلاقانه توانستهاند قابلیتهای فوقالعاده خود را در عرصه
کارآفرینی بروز دهند،انتظار از حکمرانان این است که موانع پیش پای آنها را
بردارند. فرض کنید جوانی خلاق ایدهای برای کارآفرینی دارد. او به این
نتیجه میرسد که شرکتی کوچک تأسیس کرده و ایدهاش را در آن بپروراند. چه
نوع اقتصادی میتواند ضامن موفقیت او باشد؟ اقتصادی شفاف با قوانین کارآمد و
فضایی آماده سرمایهگذاری یا اقتصادی غیر شفاف با نظام اداری ناکارآمد و
پیچیده؟
سلسله گزارشهای بانکجهانی بر این موضوع تأکید دارند که در
اقتصاد شفاف و کارآمد جوانان علاقه به کارآفرینی پیدا میکنند و بر عکس در
اقتصادی که اجرایی کردن ایدههای کسبوکار مبهم و پیچیده است، افراد
علاقهای به تاسیس شرکت ندارند. در چنین حالتی، نظام اداری غیر شفاف و
ناکارآمد به مانعی بر سر راه کارآفرینی، سرمایهگذاری و اشتغالزایی جدید
تبدیل میشود و در عین حال مصرفکنندگان با انتخابهای کمتر و کالاهای بعضا
گرانتر و کمکیفیتتری مواجه خواهند بود.
فهم این مسأله چندان پیچیده
نیست. فردی که در کانادا قصد دارد کسب وکاری را آغاز کند در نهایت به 35
ساعت زمان نیاز خواهد داشت تا شرکت خود را به ثبت برساند.در حالی که این
فرآیند در ایران 30 تا 40 روز زمان میبرد.
همین طور در خیلی از کشورهای
مطالعه شده ، فرآیند واردات و صادرات کمتر از 15 ساعت به طول میانجامد در
حالی که این فرآیند در ایران در حوزه صادرات 310 ساعت و در حوزه واردات به
حداقل 485 ساعت زمان نیاز دارد.