اول از همه باید چند تا کلمه رو تعریف کنیم :
تحصیل کردن علم و دانش : به معنی کسب تجربه به واسطه ی مطالعه ازمایش و یا سفر و کنجکاوی و یا تلمذ در نزد اساتید گران قدر
تحصیل کردن در دانشگاه : به معنی این که بری کنکور بدی (یا اگه خیلی کار درستی نخبگی و المپیاد و...) و با جواب دادن به اون ازمون چند گزینه ای در چند ساعت مشخص میشه که بله شما حائز این هستید که در این کلاس ها که ما مشخص کرده ایم باید شرکت بکنید در این ساعت مشخص باید روی این صندلی های چوبی سخت بنشینید باید برید موسم انتخاب واحد کار ها رو انجام بدید عرایض استاد رو بنویسید و بیخیال بقیه ارکان یادگیری و تجربه کردن بشید.
البته در حال حاضر فرایند دانشگاه رفتن (حداقل کارشناسی ) در قشر متوسط شهری امری است کاملا اجتناب ناپذیر و تقریبا بدون هیچ تردید.
بدین صورت که فرد بعد از اتمام دبیرستان باید بره دانشگاه (البته این رو هم بگم که سال های اخر دبیرستان وقت دانش آموز فقط و فقط در مورد دانشگاه رفتن در سال های اینده گذشته
میشه
حال وقتی فرد دانشگاه قبول شد (با هر رتبه ای و در هر دانشگاهیی) همون اتفاقاتی که قبلا عرض کردم براش پیش خواهد اومد و تمام
مورد مورد نظر یافت شد فردی که کارشناسی خونده خانم ها که معمولا اگر ازدواج نکرده باشن و یا جای خاصی استخدام نشده باشند بی برو و برگرد میرن سمت ارشد خوندن
اقایون هم چند دسته میشن :
1- به سمت مهاجرت سوق پیدا میکنن
2- میرن سمت کار و کاسبی
3- میرن سربازی
4- میرن ارشد و...
در کل با این اوصاف در دانشگاه یک سری اتفاقات مثبت هم میفته:
- تشکیل گروه های اجتماعی و افراد همدل که هدف مشترکی دارند و...
- برخورد با فضای جدید چند فرهنگی در محیطی کنترل شده
با همه ی این اوصاف ظاهرا باید مرام نامه دانشگاه رو پر کنم و برم سمت ادامه ی تحصیلات تکمیلی تا به قول استاد عزیز محمد رضا شعبانعلی وقتی در بحثی شرکت کردم و نظراتم رو در بررسی موردی دادم و یا نتیجه ی آن بررسی متنی شد. با لبخند نگاهم نکنند و بگن تو چی میگی بچه( وقتی 17 یا 18 سالم بود و برای پروژه اسانسور پیچشی فعالیت میکردم بسیار پیش اومد که افراد وقتی برای اولین بار من رو میدیدن مسخره میکردن و میگفتن این بچه چی میگه؟؟ اخرین باری که همچینین اتفاقی رخ داد زمانی بود که یک پروژه بزرگ رو تحویل مالک دادیم و مالک با من برخورد نامناسبی کرد.
(گفت: تو از همه تو این مکان کوچک تری و بیشتر از همه صحبت کردی دیگه حرف نزن و...) الان به گمانم از اون واقعه دو سه سالی میگذره و وقتی در خیلی از قرارداد های اون فرد با من تماس میگیرند و طلب مشاوره میکنند و یا وقتی که اون فرد به پسر و برادرش توضیح من رو میده و میگه ببینید این نابغه و مخترع و... خیلی کارش درسته حس بسیار خوبی بهم دست میده)
پ ن: همان طور که وقتی اولین بار من رو اون شخص تحقیر کرد برام مهم نبود وقتی که من رو برد بالای اسمون ها هم برام مهم نیست.
پ ن: همان طور که وقتی اولین بار من رو اون شخص تحقیر کرد برام مهم نبود وقتی که من رو برد بالای اسمون ها هم برام مهم نیست.
اما الان به گمونم وقتی خودم رو یه جا معرفی میکنم و مقام ها و مدارک علمی و پژوهشیم رو توضیح میدم معمولا فرد مورد نظر گنگ میشه و تعجب میکنه البته دارم سعی میکنم به سمتی برم که دیگه خودم رو معرفی نکنم و خود فرد از قبل بشناستم(برند شخصی)
ولی خب ظاهرا مرام نامه ای که در دانشگاه تهران باید به امضا برسونی به غیر از انجام ندادن کار های غیر قانونی(سرقت - دزدی - قتل -تقلب و...) ظاهرا شامل: تشریح نکردن مطالب ذهنی نیز میباشد.
پینوشت: امروز ۱۴ دی ماه سال ۱۳۹۷ هست و من دارم پیتوشتی بر این متن مینویسم واقعیت امر اینه که الان که دارم فکر میکنم وقتی شما صاحب کسب و کاری هستید که گرفتاری های مرتبط به خودش رو داره و هنوز انقدر بالغ نشده که فقط باید نظارت کنید و نیاز به وقت و انرژی بسیار زیاد داره از طرفی دیگه یک استارتاپ هم دارید که داره تکنولوژی گسترش میده خدمات میده پروژه انجام میده و البته وارد صنعت آموزش هم شده و درگیر گسترش چند جهته هست خواهش میکنم خواهش مجدانه که لطفا لطفا وارد ادامه تحصیلات تکمیلی نشید که دهنتون به معنی واقعی کلمه مثل بنده سرویس میشه و مجبورید صبح و روز و شب و همه ی روز های هفته درگیر باشید و از همه قسمت های زندگی عقب میمونید و اوضاع بدی رو از لحاظ روحی تجربه خواهید کرد.
البته اگه ایلان ماسک الگوتون باشه( البته این هم تو ذهنتون بگذره که اره اون که ایلان ماسک هست من باید بهتر از اون باشم) اون وقت خب باید هر چیزی رو به جون بخری و سرسخت و سرسخت تر باشی
