دوست داشتن

دوست دارم؟؟!!!

عاشقشممم!!!؟؟؟

 

عشق چیه؟؟

 

وابستم!!

عادت کردم!!

 

اعتیاد چیه؟؟

دوست دارم عشقم میکشه!!!

حال میکنم همین!؟؟!!

خوشم میاد

 

این ها کلماتی است که در روزمره بسیار میشنویم از  مکالمات بین افراد در زندگی شخصی کاری اجتماعی گرفته تا ویدیو ها و پیام های ارسالی در همه جا میبینیم. حالا سواله من اینه ایا ما این رو خو میشناسیم؟؟ این مسئله خیلی پیچیدست از کجا نشات میگیره چه جوریه انسان از یه چیز خوشش میاد؟!!

جملهٔ «عشق چیست؟» به زبان انگلیسی، "?What is love"، در سال ۲۰۱۲ میلادی، پرتکرارترین عبارت جستجو شده به این زبان در جستجوگر گوگل بوده‌است

عشق لذّتی مثبت است که موضوع آن زیبایی است،^[۱] همچنین احساسی عمیق، علاقه‌ای لطیف یا جاذبه‌ای شدید است که محدودیتی در موجودات و مفاهیم ندارد اما محدودیت در فکر و عملکرد دارد و می‌تواند در حوزه‌هایی غیرقابل تصور ظهور کند

عشق از عشقه گرفته شده و آن گیاهی است به نام لبلاب، چون بر درختی پیچد آن را بخشکاند. عشق صوری درخت جسم صاحبش را، خُشک و زردرو می‌کند، اما عشق معنوی بیخ درخت هستی اعتباری عاشق را خشک سازد و او را از خود بمیراند. عشق در لغت افراط در دوست داشتن و محبت تام معنی کرده‌اند.

هرچه گویم عشق را شرح و بیان

چون به عشق آیم خجل باشم از آن

کلام مولانا اساساً چیزی بجز عشق نیست، عشق مانند سایر اجزاء جهان حقیقتی است سیال و مواج و توقف و درنگ ناپذیر، و در حقیقت عنایت و هدایتی است الهی و تفسیر آن در دفتر و کتاب نگنجد.

عشق جز دولت وعنایت نیست

جز گشاد دل وهدایت نیست

عشق را بوحنیفه درس نگفت

شافعی را در او روایت نیست

در اغلب لغت نامه‌ها «عشق» به عنوان علاقه شدید یا انس قلبی تعریف می‌شود.^[۳۳]

1. به طور کلی «علاقه» یک حالت ذهنی یا احساسی است که در طی آن فرد برای کسی یا چیزی نگران و دلواپس است. همچنین توجه و علاقه به کسی همواره با عدم قطعیت مسئولیت پذیری و درک مخاطب همراه است و عامل ایجاد اضطراب است. مراقبت از اشیاء مانند یک خانه معمولاً به صورت نگهداری و محافظت از آنها یا پذیرش مسئولیت در قبال آنها همراه است.

2. «دوستی» - رابطه یا همکاری مناسب بین دو فرد.
3. «وصال» - ذوب شدن عاشق در معشوق؛ حالت نهایی عشق راستین.
4. «خانواده» - افرادی که از طریق اصل و نسب با یکدیگر ارتباط دارند.
5. «پیوند روحی» - رابطه بین فرد و فردی که جزئی از وجود وی است.

حالا نمیخوام باز هم از دوست داشتن یا عشق بگم از دیدگاه های تاریخی و کلاسیک و بین اقوام و جنس ها و نژاد های مختلف بگم

میخواستم فقط یک چیز را به زبون بیارم و آن این است که وقتی کسی را دوست داشتید فرا تر از نژاد جنس و قومیت ها دوست داشتن بی پیرایه ادمی بسیرا مقدس است(یاد نامه باراک اوباما افتادم : بین مبارزه با جهان و مبارزه با خودم فرقی نمی‌بینم) شاید مهم ترین اتفاق در این قسمت ثابت قدم بودن.

اغتنام فرصت است.

شاید اون روزی که دوست شصت و اندی ساله ی مجردم میگفت عشقی اتش افراز پنجاه ساله تمامه ذهنم رو درگیر کرده از 17 سالگی وقتی باز با هر کسی دیگری بود باز هم او در چشمانم ظاهر میشد نگاه او به من چشمک میزد و .... واقعی باشه

حال ای کسانی که این متن را میخوانید بدانید و اگاه باشید که این حرفی که میزنم حرف یا سخن نیست دستوره نسخه است لازم الاجرا است از حکم حکومتی و حکم خداوندی مهم تر است.

وقتی عاشق چیزی شدید بپرید توش مهم نیست نهایتش چی میشه مهم نیست شکست میخورید پیروز میشوی بی معنی میشه یا هر چیز دیگه مهم اینه که دیگه خودت رو ملامت نمیکنی دیگه هیچ وقت در عمرت حسرت نمیخوری

همین

انسان نیاز داره که یه نفر رو دوست داشته باشه موقع سختی ها به یاد یکی بیفته و چهره اش رو مجسم کنه و ناخوداگاه لبخند بزنه

انسان دوست داره هر شب اگه خیلی خستست اخرین حرفی که بزنه شب بخیر عزیزم یا دوست دارم زندگیم باشه

انسان نیاز به این داره که صبح که بیدار میشه به یاد یکی بیفته و این یاد رو بیان کنه حتی اگر در ذهنش

همه اینا هستن که موجب میشه انسان دوست داشتن را نیاز داشته باشه دوست داشتنی به اندازه ی تمام قلبش به اندازه ی بی نهایت

اما نکته ای که هست اینه که هر کسی نگاه خاصی نسبت به عشق دارد هر کسی که در دنیا حضور دارد یک برداشتی به مفهوم عشق دارد که دنیا را با اون مفهوم میبیند مفهومی که به زندگی اش طعم و رنگ میده و میشه گفت بهش عشق واقعی